Alexandre Innavong van Oog voor voeten

Sommige ondernemers dromen er jaren van, anderen belanden er bijna per ongeluk in. Voor Alexandre Innavong begon het avontuur van Oog voor voeten pas echt toen hij na een lange reis terugkeerde naar Nederland en merkte dat de wereld, en hijzelf, veranderd was. Wat begon als een persoonlijke zoektocht, groeide uit tot een praktijk waar zorg draait om aandacht, rust en échte verbinding.

Een pandemie en een perspectiefwisseling

Het was vlak voor corona toen hij met zijn vriendin op reis ging naar Nieuw-Zeeland. Even eruit, even ademen, even weg van het bekende. Toen de wereld op slot ging, besloten ze te blijven. Maanden werden jaren. En in die tijd, ver van de Nederlandse ratrace, ontstond ruimte. “Wat wil ik eigenlijk zélf?” Die vraag bleef hangen, lang nadat het vliegtuig terug was geland.

Terug op zijn oude werkplek voelde alles anders. Of beter gezegd: hijzelf was veranderd. Het paste niet meer. En na een jaar proberen trok hij de stoute schoenen aan en richtte zijn eigen praktijk op. Niet vanuit een ondernemersdroom, maar vanuit een diep besef: het is tijd om het op mijn manier te doen.

“Je mag kritisch zijn, als het op jezelf is, leer je het meest.”

Zorg met een gezicht

Vandaag runt Alexandre Oog voor voeten, een praktijk voor podotherapeutische zorg. Geen grootschalige instelling, geen doorloop van behandelaars, geen telefoons met keuzemenu's. Maar juist: rust, aandacht en herkenning. Steeds vaker melden patiënten zich “omdat ze erover hoorden van iemand anders.” En dat snapt hij wel. Want bij Alexandre komt er iemand naar je toe, geen systeem.

In het begin investeerde hij zelf, en niet alleen geld. Hij besloot geen bestaande praktijk over te nemen, maar alles vanaf nul op te bouwen. Zelfs zolen wilde hij zelf 3D-printen. “Klonk leuk op papier,” lacht hij. “Totdat ik erachter kwam dat het eigenlijk veel tijd kostte, veel technische inzicht vergt en ik het uiteindelijk beter kon uitbesteden.”

En dat is precies het punt. Loslaten wat niet past, vasthouden wat werkt.

“Ik zie maximaal 3,5 dag per week patiënten. Wat ik doe moet écht goed zijn. Anders begin ik er liever niet aan.”

Ondernemen met een grens

De vrijheid van het ondernemerschap bevalt hem goed. Niet omdat hij nu meer werkt, integendeel, maar omdat hij bepaalt wanneer en hoe. Het eerste jaar van zijn praktijk viel samen met de geboorte van zijn dochter. Hij besloot bewust: werken op één of twee dagen, de rest was voor thuis. Geen knoop in de maag, maar ruimte in het hoofd.

Nu het drukker wordt, bewaakt hij zijn grenzen streng. “Zorg vraagt om focus. Ik wil elke patiënt de aandacht geven die ze verdienen. En dat lukt niet als je jezelf uitput.” Die balans tussen werk en welzijn is geen luxe, maar noodzaak.

“Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor anderen zorgen.”

Vooruitkijken met visie

De toekomst? Die ziet Alexandre niet in uitbreiding om het uitbreiden, maar in verdieping. Hij droomt van een klein, multidisciplinair team met dezelfde duurzame visie op bewegen, gezondheid en persoonlijke zorg. Geen massaproductie, maar maatwerk. Of het nu om een topsporter of een hielspoor gaat, samen het beste eruit halen, dat is het doel.

De gouden tip

Doe iets waar je blij van wordt. En vooral: doe het op je eigen manier. “Er is al genoeg van hetzelfde,” zegt Alexandre. Hij heeft geen ambitie om de grootste te zijn. Alleen om het beste te bieden aan wie écht geholpen wil worden. En daarin is hij, met beide voeten stevig op de grond, allang een stap voor.

Tot slot

Ondernemen is een avontuur met hoogte- en dieptepunten. Voor Diana van der Stelt, Bernard Verweerd en Gerrit Valkenburg van ESG4MKB was dat niet anders. Ontdek de uitdagingen en successen in het volledige verhaal.